Maastricht

'n Gedeelte van Onse Liewe Vrou kerk.

In die stories lees mens altyd van die meulenaar se dogter; gewoonlik sy jongste dogter. Hierdie meul is die Biskopsmeul en in die middeleeue was die brouwers verplig om of dié een of die graaf s'n te gebruik. Demokrasie het sy voordele.


Helpoort

St Pietersberg. Die bergie is as ek reg onthou 180m bo seevlak en het 'n fort bo-op.


'n Kasteeltjie naby Drielandepunt.

Birthday Boy

Roderick het Saterdag verjaar en nadat al die mense wat ons goed genoeg in Nederland ken om te nooi na sy partytjie (albei!) besig was, het ek besluit om darem ietsie interessants met die dag aan te vang. Toe boek ek ons in 'n boot-hotel in. Toe ons klein was, het ons na Die Beertjieboot geluister en daar was 'n Hotel de Botel in. So nou het ek darem in die plek geslaap. Ons kajuit was op die onderste vloer en die gang het geruik soos wasgoed wat mens 'n week in die masjien vergeet het. Moenie vra hoe ek weet hoe sluke wasgoed ruik nie. Die kamertjie self was piepklein en darem reukloos. Maar dit was 'n plekkie om die nag te rus.

Maastrich is 'n pragtige stad. Dit dateer, soos amper alle Europese stede, ook uit die Romeinse tyd uit en daar is 'n hele doolhof van grotte onder die stad waar mens kan gaan rondloop. Dit is ook die setel van bourgondische leefstyl in Nederland. Maastrich is naby die Belgiese sowel as die Duitse grens en die kos daar is regtig lekker. Die pryse natuurlik nie.

Ons het deur Helpoort geloop en ek moes glimlag, want hoewel die Bybel ons waarsku dat die poort na die hel breed is en dat vele daar deurgaan, is Helpoort deel van die oorspronklike stadsmuur en is die poort te nou vir 'n kar om ordentlik te pas. Wat my natuurlik toe hard laat wonder hoe nou die smalle weg se poort dan moet wees. Daar is 'n magdom kerke en katedrale in Maastricht. Van hulle is omskep in teaters en boekwinkels. Vir my bly dit 'n verkeerde gedagte dat 'n kerk in onbruik verval.

Vanoggend is ons na Liége toe. Dis in België. Oppad daarheen het ek die mooiste mooiste kasteel gesien, maar daar was nie plek om te stop en 'n foto te neem nie. Dit was langs die water en 'n paar honderd meter lank met toringtjies, hoë mure en 'n berg agter waarvan al die bome herfskleurig is. Dit was so mooi. Volgende keer loop ek daardie pad... Liege self was 'n teleurstelling. Dit is 'n mooi 'vertical village' soos Rods dit noem, maar die strate was so toegebou en die verkeer was nogal erg. Ons het nie eens gestop daar nie. Nou is ek natuurlik spyt daaroor, maar op daardie stadium wou ek net uit die plek uitkom en asemkry.

Van daar is ons drielandpunt toe. Dit was pragtig. Ons is met die toring op en het vir Duitsland, België en Nederland van bo af besigtig. Onder het ons frites, bockwurst en pepermunte gehad, so die drie lande is ook daar mooi verteenwoordig.



Daar is die mooiste doolhof by Drielandepunt, maar ons het dit nie vandag gaan besoek nie. Miskien volgende keer.