Paulus van die Bybel het dalk in 'n dowwe spieël gekyk om sy raaselagtige beeld te sien. Hy moes net 'n klomp klein spieëls langs mekaar vasgom het vir dieselfde effek. Is dit nie raar hoe mens jouself sien nie? Hoe die beeld wat jy sien, verskil van dié wat andere sien. Hoe die spieëls wat ons vir onsself ophou altyd ons minste perfekte karakters aksentueer en die deugde verdwerg. En hoe dit soms nodig is, om, soos Sias Reyneke se Sproetjies te hoor Ek wens jy kon jou deur my oë sien.
No comments:
Post a Comment