Die verlange huis toe het ek al meer as twee weke gelede verwag. Daarom het ek my reggemaak om dit vinnig in die kiem te smoor. Reëndae is outomaties 'n groter gevaar en daarom moet hulle versigtig benader word; besig geprop raak met soveel interessanthede dat daar nie tyd vir herinneringe is nie. Ek moes natuurlik van beter geweet het as om op besig bly te bargain. Niks stop nostalgie nie. Nie eens die lou lenteson hier nie.
Vannaand (son is nog nie onder nie en dis nou net na 9) sit en vergelyk ek die windpompe wat ek vir windmeule verruil het. Dit tel hewiglik teen die meule dat die dag wat ek hulle afgeneem het, die agtergrond grou was terwyl die windpomp ware warm somerlug agter hom het. Ek kyk en kyk en onthou en onthou - en my hart sleep suid.
No comments:
Post a Comment