Ons het op skool vir die meisie gelag wat gebid het "Gee my geduld asseblief, maar gee dit nou." Ek moes van beter geweet het toe ek vanoggend so gekla het. Ons het mos laasjaar al op die houdluiperd-toer vasgestel dat as mens nie van die weer hou nie, jy net 5 minute moet wag of 5km moet ry. Vandag was toe verder glad nie so erg nie.
Met 'n hele kattebak (die Hollanders noem dit 'n gulp...) vol goed is ons na ons nuwe plek toe en ek het actually self die twee badkamerkassies aanmekaar gesit. Die Nutsvrou, ek. Ons het ook 'n tafel met vier stoele in 'n plat boksie gekry. Dit was nogal amazing om te sien hoe vinnig my man die affêre aanmekaar kon kry. Daar is regtig 'n vreugde daarin om jou eie meubels te maak. Ok, om hulle aan mekaar te sit.
Nou het ons 'n opgeblaaste bed in ons kamer. Die regte een kom oor minder as 'n maand - hoop ek - saam met 'n hele wall unit. In die sitkamer is 'n klein vierkantige tafeltjie (waarop die laptop vir ons musiek maak terwyl ons timmerman speel), 'n groter langwerpige een met vier stoele, en twee staanlampe. Die badkamer het 'n staande kassie met 8 handoeke op en 'n lêende kassie wat wag vir muurskroewe.
Van die klomp vertrekke lyk die spaarkamer en kombuis seker die beste. Die spaarkamer het mos propvol kaste gekom. Daar is amper plek vir 'n enkelbed. Die kombuis het ons s'n geword met 'n stoof en skottelgoedwasser in. Ruby het eendag gesê met 'n skottelgoedwasser is mens heeltyd op honeymoon. Sal die waarheid daarvan binnekort toets. Ek het vanmiddag al ons glase en borde en die Keuken-starterkit uitgepak. Nou is die plekkie sommer al heelwat voller en die eggo's heelwat minder.
Toe ek netnou kom sit het om my blog te skryf, wou ek eintlik oor tweede kanse skryf. Van mens begin redeneer, wil mens graag tweede kanse hê. Hoop mens soms op 'n tweede kans en wens jy dat jy 'n kans het om oor te begin. Ek kan die storie nou uitrek met staaltjies van kleintyd se kunsklasse, maar ek is seker jy volg die denkpatroon. Hier sit ek nou in Holland en het 'n tweede kans; het 'n kans om oor te begin. Ek het daardie kans om my huis van voor af te beplan en vol te maak. Daar is die reuse moontlikhede voor my om my loopbaan oor te begin. Daar is 'n kans vir my en Rods om van voor af te besin en begin. En gaan ek die tweede kanse gebruik? Oh yes!
In Jhb het dit vir my begin voel die hoeveelheid goed wat ek het, kniehalter my. Ek moes worry oor die honde en die kat. Het hulle kos, het hulle water? Wanneer laas het ek met hulle gaan stap? - die honde, natuurlik. Haar majesteit Umbra hou haar nie op met 'n stappery nie. Wanneer gaan my kar gestamp/gesteel word. Wie wil my handsak gryp? Wie wil my TV/haardroër k0m wegdra? En so aan en so meer. Toe verkoop ons die huis met alles in hom en skielik is ek vry.
Met my Kaap-vakansie was ek vir die eerste keer in baie jare regtig ontspanne. Jobless, homeless, worryless. Die feit dat ek op vakansie was, het natuurlik baie bygedra tot die sorgvrye gevoel. Maar aan die einde van my vakansie het ek met Hennie, wat 'n jaar op Marion eiland deurgebring het gepraat. Daar het jy nog minder verantwoordelikhede en as jy terug in die 'beskawing' is, onthou jy dit. Dan weet jy dat al jou verpligtinge (betaal die W&E, koop die groceries, gaan haal jou kind by die rugby) selfopgelegd is. En dan knel dit jou eers!
So, wat is die oplossing? Raak 'n hippie? Moet sê, die kleurvolle rokke en die lang gevlegde hare is tempting, maar die min bad.... Jiggie. So wat is die oplossing? Nee ek sal ook nie weet nie. Dalk moet jy maar vyf minute wag...
Met 'n hele kattebak (die Hollanders noem dit 'n gulp...) vol goed is ons na ons nuwe plek toe en ek het actually self die twee badkamerkassies aanmekaar gesit. Die Nutsvrou, ek. Ons het ook 'n tafel met vier stoele in 'n plat boksie gekry. Dit was nogal amazing om te sien hoe vinnig my man die affêre aanmekaar kon kry. Daar is regtig 'n vreugde daarin om jou eie meubels te maak. Ok, om hulle aan mekaar te sit.
Nou het ons 'n opgeblaaste bed in ons kamer. Die regte een kom oor minder as 'n maand - hoop ek - saam met 'n hele wall unit. In die sitkamer is 'n klein vierkantige tafeltjie (waarop die laptop vir ons musiek maak terwyl ons timmerman speel), 'n groter langwerpige een met vier stoele, en twee staanlampe. Die badkamer het 'n staande kassie met 8 handoeke op en 'n lêende kassie wat wag vir muurskroewe.
Van die klomp vertrekke lyk die spaarkamer en kombuis seker die beste. Die spaarkamer het mos propvol kaste gekom. Daar is amper plek vir 'n enkelbed. Die kombuis het ons s'n geword met 'n stoof en skottelgoedwasser in. Ruby het eendag gesê met 'n skottelgoedwasser is mens heeltyd op honeymoon. Sal die waarheid daarvan binnekort toets. Ek het vanmiddag al ons glase en borde en die Keuken-starterkit uitgepak. Nou is die plekkie sommer al heelwat voller en die eggo's heelwat minder.
Toe ek netnou kom sit het om my blog te skryf, wou ek eintlik oor tweede kanse skryf. Van mens begin redeneer, wil mens graag tweede kanse hê. Hoop mens soms op 'n tweede kans en wens jy dat jy 'n kans het om oor te begin. Ek kan die storie nou uitrek met staaltjies van kleintyd se kunsklasse, maar ek is seker jy volg die denkpatroon. Hier sit ek nou in Holland en het 'n tweede kans; het 'n kans om oor te begin. Ek het daardie kans om my huis van voor af te beplan en vol te maak. Daar is die reuse moontlikhede voor my om my loopbaan oor te begin. Daar is 'n kans vir my en Rods om van voor af te besin en begin. En gaan ek die tweede kanse gebruik? Oh yes!
In Jhb het dit vir my begin voel die hoeveelheid goed wat ek het, kniehalter my. Ek moes worry oor die honde en die kat. Het hulle kos, het hulle water? Wanneer laas het ek met hulle gaan stap? - die honde, natuurlik. Haar majesteit Umbra hou haar nie op met 'n stappery nie. Wanneer gaan my kar gestamp/gesteel word. Wie wil my handsak gryp? Wie wil my TV/haardroër k0m wegdra? En so aan en so meer. Toe verkoop ons die huis met alles in hom en skielik is ek vry.
Met my Kaap-vakansie was ek vir die eerste keer in baie jare regtig ontspanne. Jobless, homeless, worryless. Die feit dat ek op vakansie was, het natuurlik baie bygedra tot die sorgvrye gevoel. Maar aan die einde van my vakansie het ek met Hennie, wat 'n jaar op Marion eiland deurgebring het gepraat. Daar het jy nog minder verantwoordelikhede en as jy terug in die 'beskawing' is, onthou jy dit. Dan weet jy dat al jou verpligtinge (betaal die W&E, koop die groceries, gaan haal jou kind by die rugby) selfopgelegd is. En dan knel dit jou eers!
So, wat is die oplossing? Raak 'n hippie? Moet sê, die kleurvolle rokke en die lang gevlegde hare is tempting, maar die min bad.... Jiggie. So wat is die oplossing? Nee ek sal ook nie weet nie. Dalk moet jy maar vyf minute wag...
No comments:
Post a Comment