Bijou

My sussie het 'n fyn waarnemingsvermoë. So het sy my eendag daarop gewys dat as ek vir haar klere koop, ek my smaak ipv hare in ag neem. Dit stop my natuurlik nie om vir haar goed te wil koop nie. Die keer het ek besluit sy kort 'n pienk katoog-hangertjie. Hier is laasweek en vandag se aankope by die bijou (juweel) winkel. My eerste gevoel vertel my dat my sussie die linkerkantste hangertjie gaan verkies bo dié aan die regterkant. (Die swarte is my obsdian enetjie en is nie oop vir onderhandeling nie.) Maar my ware gut feeling vertel my dat, hoewel sy welkom is om beide pienk (roze) hangertjies te neem, al drie bijoutjies hier bo eintlik maar my smaak is.

Selfvoldaan

Vandag het ons gaan shoppen. Dit was Koopzondag by In de Boogaard-"mall". In Nederland kry mens mos nie eintlik malls nie, maar In de Boogaard het 'n hele klomp winkeltjies bymekaar en al kry mens vier weergawes van presies dieselfde filiaal, gee ek nie om nie. Dit is naby genoeg aan 'n mall vir my. Ons het verbasend min gekoop. Rods het oorfone en ek het twee hangertjies gekry. (Dit sal seker die volgende blog wees.) Wat 'n heerlike manier om 'n reënerige naweek tot eind te bring.

Vannaand maak ek vir ons eend gaar. Hoe dit gaan proe, weet nugter, want die resep vra vir rooiwyn en by gebrek daaraan, het ek maar Cola light toegevoeg. Dis darem amper dieselfde kleur... Wish me luck... en vir Rods wat dit moet eet.

Dans met die rooi-strap rok

Ek het die naweek skielik 'n lus vir naaldwerk ontwikkel. (Ek kan seker Nederlands wees en sê ek het skielik so lus vir naai gevoel, maar my Afrikaanse wortels is nog te diep om daardie sin sommerso op die web los te laat.)

Sonder 'n patroon (of selfs vassteek-spelde of my overlocker... dis die volgende item op my wish list) het ek die grys rokkie uit velour gemaak. Die materiaal stik moeilik genoeg en om dit sonder spelde aan te durf, is 'n malligheid wat net iemand met Afrika in hulle are sal aandurf. Maar ek het. Al wat hy nou nog kort, is 'n soom en die rooi sequence-band onder die bors-lyn. Vir nou word hy eers gewas (sodat ek seker is die soom hang reg) en vir oulaas getuimeldroog. Na die sequence aan is, sal ek daardie luukse nie meer hê nie.

Ek is onbetaamlik trots op myself oor die stukkie lap wat vorm gekry het. Rare dinge wat mens se lewe sin en nut gee. Myne voel blykbaar soos fluweel.

Raaiselagtige beeld

Paulus van die Bybel het dalk in 'n dowwe spieël gekyk om sy raaselagtige beeld te sien. Hy moes net 'n klomp klein spieëls langs mekaar vasgom het vir dieselfde effek. Is dit nie raar hoe mens jouself sien nie? Hoe die beeld wat jy sien, verskil van dié wat andere sien. Hoe die spieëls wat ons vir onsself ophou altyd ons minste perfekte karakters aksentueer en die deugde verdwerg. En hoe dit soms nodig is, om, soos Sias Reyneke se Sproetjies te hoor Ek wens jy kon jou deur my oë sien.

Onweer

Regte herfsweer. Sondag in die stad het die hemele bo my oopgemaak en het ek 'n onverwagte koue stort ondergaan. Was nogal 'n belewenis.

Sinterklaas in Den Haag

Middel November kom Sinterklaas op sy wit perd, Amerigo (of Slecht Weer Vandaag soos hy in Belgie bekend staan), in Nederland aan. Hy word vergesel deur 'n hele swerm swartpiete. Hulle oorspronklike werk was om die pepernootjies uit te deel aan die soet kinders en die stout kinders in hulle groot sakke te sit en terug te neem Spanje toe. (Wat 'n straf om in die olyfland te moet gaan woon...) Tot 'n paar jaar gelede het hulle ook roede (latte) saamgedra maar met die huidige angstigheid van ouers om hulle kinders teen alles en enigiets te beskerm, moet die roede maar gespaar en uit die oog bly.

Saterdag was heel feestlik. Die Sint is so net na 2 hier deur Segbroek waar ons woon en ons het middestad toe gevlug. Dit was nie noodwendig die beste gedagte nie. Sinterklaas se eindtog was naby die Bijenkorf. Die strate was vol feestelik geklede kinders en hulle moedelose ouers. Daar was orkeste, swartpiete, busse, nobiliteit op hulle perde en natuurlik die Sint met sy grote hoed en spierwit perd. In die winkel waar ek op daardie stadium was, het die verkoopspersoneel begin dans op maat van die musiek en die klante het lustig saamgesing. Dit was te pragtig vir woorde. 'n Nasietrots wat mens warm om die hart maak om 'n glimps van te sien. Ek sien skoon uit na middel Desember se Uittog van die Sint.

Roderick se verjaarsdag

Vandag was die eerste dag in seker twee weke wat ons sonskyn gehad het. Die hele liewe dag lank. Dit was ook Rods se verjaarsdag. Ons het 'n regte Suid-Afrikaanse braai gehad. Met paptert, mengelslaai, aartappelslaai, boerewors, sosaties en steaks. Nagereg was 'n ewe Suid-Afrikaanse Peperment Crisptert. Ek dink Tracie-hulle was aangenaam verras met die Suidelike smake en Thinus en Riaan net dankbaar. Ek self was verras, maar net oor ek uitgevind het ek en Riaan deel 'n verjaarsdag.

Nou is die kombuis skoon(erig), die mense is weg en ek gaan 'n welverdiende bad gaan vat. As al die verjaarsdae soos vandag is, kan Rods maar enige dag weer sy geboortedag vier.

Howling at the moon

Terwyl ek volmaan nagte in elkgeval wakkerlê, kan ek net so wel kreatief wees. Die foto's is met die hand geneem (ja, ja ek weet, eintlik met die kamera, maar julle weet wat ek bedoel). Volmaan foto's blyk moeilik te wees. Die kamera weet nie waar om te fokus nie. Wanneer dit op die maan self fokus, is die foto te donker om die rande, maar overexposed in die middel. Op die wolke fokus hy net as die maan glad nie in die foto is nie. Ek is bewus van die feit dat daar settings op my kamera is, maar weet ook al van kleintyd af dat as mens aan goeters peuter, jy dit nie noodwendig in die regte orde terugsit nie en later werk niks meer nie. Mens kan seker maar dieselfde van die lewe ook sê.

The Halloween Party that Was Not

Ongelukkig is die partytjie gekanselleer nadat ons voorraad daarvoor gekoop het. Ek skat daar is altyd weer volgende jaar ook. En alles behalwe die pampoen is houdbaar. Die pampoen was miskien nie gekerf nie, maar hy was lekker.